Emerson, Lake & Palmer - Tarkus | PREORDER

Side One:
1 Eruption
2. Stones of Years
3. Iconoclast
4. Mass
5. Manticore
6. Battlefield
7. Aquatarkus

Side Two:
1. Jeremy Bender
2. Bitches Crystal
3. The Only Way (Hymn)
4. Infinite Space (Conclusion)
5. A Time and a Place
6. Are You Ready Eddy?

Gemasterd in MoFi's California Studio en geperst bij Fidelity Record Pressing: Mobile Fidelity's genummerde editie van 180 gram 33-toeren LP speelt met rijk, gedetailleerd geluid en uitzonderlijke definitie. 1/4" / 15 IPS analoge kopie naar DSD 256 naar analoge speeltafel naar draaibank. Tarkus is waarschijnlijk het enige album dat jazzlegende Dave Brubeck, de Russische componist Sergei Prokofiev, geluidstechnicus Eddy Offord, de Argentijnse componist Alberto Ginastera, het Amerikaanse genie Frank Zappa en de Duitse multi-hyphenator Johann Sebastian Bach met elkaar verbindt. Tegelijkertijd divers, ambitieus en complex, bewees de tweede plaat van Emerson, Lake & Palmer Fantastisch succesvol en toegankelijk. Het bereikte nummer 1 in de Britse Albumlijst en klom in de VS naar de Top 10. De plaat uit 1971 bracht de Britse groep ook naar de voorgrond van de concertscene en werd direct herkenbaar aan de inmiddels iconische albumhoes.

Gemasterd in de studio van MoFi in Californië, verpakt in een Stoughton gatefoldhoes en geperst bij Fidelity Record Pressing, presenteert Mobile Fidelity's genummerde 180g 33-toerenplaat van Tarkus de met goud bekroonde audiofiele sound. Helder, dynamisch en evenwichtig, de verzameleditie eert de nauwgezette aanpak die het spelen en opnemen van de plaat beïnvloedde. Met zwarte achtergronden, doodstille oppervlakken en een uitzonderlijke definitie brengt deze heruitgave de tonale diepte en het virtuoze muzikaliteit aan het licht.

Eigenschappen – texturen, nuances, effecten, melodieën, tempowisselingen – die hand in hand gaan met de composities van het trio. en interactie worden weergegeven te midden van brede soundstages en met uiterste details gebracht. Je zult genieten van de scheiding, beeldvorming en timing die ervoor zorgen dat elk nummer overkomt met een meeslepende aanwezigheid en realisme. Deze sonische wegwijzers strekken zich uit tot de door een snorkelbuis geïnspireerde Moog-synthesizer op "Aquatarkus", het pijporgel van de St. Mark's Church op "The Only Way (Hymn)" en het improviserende gejam en gejoel op de luchtige rave-up "Are You Ready Eddy?"

Met als ankerpunt de theatrale titeltrack — een bijna 21 minuten durend epos dat het leven van het gordeldier in kaart brengt, van zijn geboorte tot de nasleep van zijn nederlaag in een gevecht met een manticore — veroorzaakte Tarkus kortstondig een breuk in de toen bloeiende chemie van de supergroep. De reden: de architectuur en regie die toetsenist Keith Emerson nastreefde met "Tarkus".

Gebaseerd op 10/8 en 5/4 maatsoorten, frustreerde de behendige suite aanvankelijk gitarist-zanger Greg Lake, die er al snel zowel op speelde als het anti-oorlogsverhaal schreef. "Tarkus", een zevendelige reis waarin vreedzaamheid en geweld, kalmte en lawaai, en ophef en marsen zich ontvouwen binnen een sonisch metaforisch kader, doemt op als een van de beste progcomposities ooit uitgevoerd.

De tweede helft van het album toont prominent Emerson, Lake & Palmers uitgebreide bereik met bondige nummers en, op twee plaatsen, hun gevoel voor humor. Gemaakt en gesequenced op Tarkus om luisteraars een adempauze te geven na de veeleisende opener, ontvouwt "Jeremy Bender" zich met honky-tonk piano's en percussief handgeklap. Een eerbetoon aan Brubecks "Count Down", het tuimelende "Bitches Crystal" fungeert tevens als een showcase voor Emersons onberispelijke pianospel. De toetsenist staat ook centraal op "The Only Way". (Hymn)", dat gedurfde religieuze contemplatie combineert met een overgang naar het jazzgedreven instrumentale "Infinite Space".

Zonder drumsolo's, akoestische ballads en cerebrale intermezzo's onderscheidt Tarkus zich van zijn even gewaardeerde voorganger, maar Emerson, Lake & Palmer blinkt opnieuw uit als een band die schijnbaar in staat is om elke stijl en elk tempo te spelen. Terugblikkend op het album, meer dan 40 jaar later, merkte Emerson terecht op: "Het biedt veel voor de ontwikkeling van muzikanten. Als iemand progressieve rockmuziek wil maken... biedt het de elementen. Je hebt veel te bieden met Tarkus."

Dat geldt ook voor William Neals levendige cover. Het uiteindelijke ontwerp, ontstaan ​​uit een ietwat onschuldige tekening, weerspiegelt de verhaallijn van het titelnummer en sluit aan bij Neals andere verhaalgerelateerde tekeningen op de hoes. Van de eerste tot de laatste noot, van de cover tot de laatste illustratie, is Tarkus het complete plaatje.